“De gebroken belofte: Een sociaal vangnet dat zorgverleners die zorgen voor naasten laat vallen”
Het is een schrijnend verhaal dat velen diep raakt – ouders die niet alleen hun geliefde kind verliezen, maar op dezelfde dag ook al hun bestaanszekerheid door het ontbreken van een sociaal vangnet voor deze naasten. Sarah en Matthijs Groen uit Almere zijn slechts een voorbeeld van het onrecht dat ouders met gehandicapte kinderen in Nederland doormaken. Het is tragisch dat deze situatie vaak voorkomt bij ouders die zorg leveren aan hun hulpbehoevende kind en daarvoor een persoonsgebonden budget (pgb) ontvangen.
Sarah moest haar werk als docent verminderen om voor haar dochter Mirthe te kunnen zorgen. Het persoonsgebonden budget was een reddingsboei om het gebrek aan zorgverleners en het gemis aan inkomsten op te vangen. Maar toen sloeg het noodlot toe – Mirthe overleed op 10-jarige leeftijd. En op dat moment, te midden van rouw en verdriet, ontving Sarah een brief die haar vertelde dat het pgb-budget voor haar dochter onmiddellijk zou stoppen. Geen overgang, geen consideratie voor de omstandigheden – het was abrupt en harteloos.
Hoe kan het zijn dat in een land, dat zichzelf als sociaal en medelevend beschouwt, ouders die al het mogelijke hebben gedaan om voor hun hulpbehoevende kinderen te zorgen, zo’n onmenselijke behandeling krijgen? Het ontbreken van een overgangsregeling in dit systeem is simpelweg een gebrek aan menselijkheid. Het is een duidelijk bewijs dat er fundamenteel iets mis is met ons sociale vangnet.
De overheid moet het lot van deze ouders serieus nemen en een oplossing bieden voor dit onrecht. Het is schrijnend om te zien dat zelfs organisaties zoals Stichting 2CU, die zich inzet voor ouders van kinderen met ernstige beperkingen, het huidige systeem als onmenselijk beschouwen. Het is tijd dat beleidsmakers hun verantwoordelijkheid nemen en deze gezinnen niet in de steek laten.
En ook het argument dat familieleden geen formele arbeidsrelatie kunnen hebben en daarom geen recht hebben op zaken als doorbetaling bij werkloosheid, is ronduit onbegrijpelijk. Deze zorgverleners hebben vaak jarenlang toegewijde zorg geleverd aan hun naasten en verdienen het recht om ondersteund te worden als hun werk plotseling stopt.
De uitspraak van de Centrale Raad van Beroep die bevestigt dat pgb-zorgverleners met een arbeidsovereenkomst recht hebben op sociale zekerheid is een stap in de goede richting, maar wat hebben de familie-zorgverleners hieraan? Het is hoog tijd dat het kabinet en de uitvoerende instanties hun houding herzien en gelijke rechten en sociale zekerheid bieden aan alle zorgverleners, ongeacht of ze familie zijn of niet.
Laten we ons verplaatsen in de schoenen van Sarah en Matthijs, en van al die andere ouders die door het systeem in de kou worden gezet. Laten we hun verhaal serieus nemen en ons collectief inzetten voor een rechtvaardig sociaal vangnet dat niemand in de steek laat. Het is tijd om onze waarden en idealen om te zetten in actie en de gebroken belofte van een sociaal vangnet voor álle zorgverleners waar te maken.
Janine Budding, MedicalFacts.nl
https://tcr9i.chat.openai.com/v2/1.5.4/enforcement.cd12da708fe6cbe6e068918c38de2ad9.html#35536E1E-65B4-4D96-9D97-6ADB7EFF8147
Het bericht “De gebroken belofte: Een sociaal vangnet dat zorgverleners die zorgen voor naasten laat vallen” verscheen eerst op MedicalFacts.nl.
Lees het originele artikel
